W dniu 13 grudnia 2005 roku odby³o siê referendum w¶ród rodziców, uczniów i pracowników naszej szko³y, które mia³o na celu wy³onienie patrona Zespo³u Szkó³ w Dzierzgoniu. Wybierali¶my sposród dwóch kadydatur wybranych z propozycji szko³y i ¶rodowiska lokalnego, byli to: ¦wiêty Wojciech oraz Cyprian Kamil Norwid. Po przeliczeniu g³osów z referendum patronem Zespo³u Szkó³ w Dzierzgoniu zosta³:
Cyprian Kamil Norwid
Jan Pawe³ II o Norwidzie
"Chcia³em rzetelnie sp³aciæ mój osobisty d³ug wdziêczno¶ci dla poety, z którego dzie³em ³±czy mnie bliska, duchowa za¿y³o¶æ, datuj±ca siê od lat gimnazjalnych. Podczas okupacji niemieckiej my¶li Norwida podtrzymywa³y nasz± nadziejê pok³adan± w Bogu, a w okresie niesprawiedliwo¶ci i pogardy, z jak± system komunistyczny traktowa³ cz³owieka, pomaga³y nam trwaæ przy zadanej prawdzie i godnie ¿yæ.Cyprian Norwid pozostawi³ dzie³o, z którego emanuje ¶wiat³o pozwalaj±ce wej¶æ g³êbiej w prawdê naszego bycia cz³owiekiem, chrze¶cijaninem, Europejczykiem i Polakiem."
¯ycie i twórczo¶æ
24 IX 1821 - urodzi³ siê w Laskowie - G³uchach pod Radzyminem w rodzinie szlacheckiej
1825- umiera jego matka
1831-37- uczy siê w gimnazjum, którego nie koñczy, w szkole malarskiej A. Kokulara i w pracowni malarza J. K. Minasowicza w Warszawie
1835- umiera jego ojciec, urzêdnik s±downictwa i administracji
1840- zaczyna publikowaæ wiersze w czasopismach
1842- opuszcza Warszawê i przez Kraków i Niemcy, udaje siê do W³och, gdzie podejmuje studia rze¼biarskie, a tak¿e przej¶ciowo anga¿uje siê w politykê Hotelu Lambert
1846- w Berlinie zostaje aresztowany przez w³adze pruskie, oskar¿aj±ce go o powi±zania z wydarzeniami na ziemiach polskich, spêdza miesi±c w wiêzieniu, gdzie nabawia siê trapi±cej go odt±d czê¶ciowej g³uchoty
1849 - przybywa do Pary¿a, gdzie nawi±zuje lub odnawia znajomo¶æ z Mickiewiczem, S³owackim, Chopinem i in.
1852 - Norwid wyje¿d¿a do Ameryki, przygnêbiony k³opotami finansowymi i nieodwzajemnionym uczuciem do Marii Kalergis
1853-54 - przebywa w Nowym Jorku, gdzie zarabia na ¿ycie jako rysownik i rze¼biarz
XII 1854 - opuszcza Amerykê i po kilkumiesiêcznym pobycie w Londynie, wraca do Pary¿a
1863 - lipskie wydawnictwo F. A. Brockhaus drukuje w serii Biblioteka Pisarzy Polskich, jedyny za ¿ycia poety wybór jego twórczo¶ci, który przechodzi bez echa
1865-66 - Norwid przygotowuje swój naj¶wietniejszy zbiór poetycki Vademecum (m. in. Fortepian Szopena, Klaskaniem maj±c obrzêk³e prawice), z którego wydaniem wi±¿e wielkie nadzieje; w trakcie prac Brockhaus wycofuje siê z umowy; zabiegi o znalezienie innego wydawcy okazuj± siê daremne
1868 - zostaje cz³onkiem paryskiego Société des Artistes
1870-76 - wspó³pracuje z paryskim Société Philologique
1877- z powodu beznadziejnej sytuacji finansowej Norwid decyduje siê zamieszkaæ w Zak³adzie ¦w. Kazimierza dla polskich sierot i weteranów w Ivry pod Pary¿em
23 V 1883 - umiera w Ivry i zostaje pochowany na tamtejszym cmentarzu
1888 - jego cia³o zostaje przeniesione do grobu zbiorowego na polskim cmentarzu w Montmorency pod Pary¿em.
Liryka m.in.
?Vade-mecum?
?Klaskaniem maj±c obrzêk³e prawice?
?W Weronie?
?Fortepian Szopena?
??Bema pamiêci ¿a³obny rapsod?
?Co¶ ty Atenom zrobi³, Sokratesie...?
??Moja piosnka II?
?Promethidion. Rzecz w dwóch dialogach z epilogiem?
Proza
??Czarne kwiaty?
?Bia³e kwiaty?
Dramaty m.in..
??Pier¶cieñ Wielkiej Damy, czyli Ex-machina Durejko?
"Co piszê?" - mnie pyta³e¶ - oto list ten piszê do Ciebie ?
Za¶ nie powiedz, i¿ drobn± szlê Ci dañ - tylko poezjê!
tê, która bez z³ota uboga jest - lecz z³oto bez niej,
Powiadam Ci, zaprawdê, jest nêdz±-nêdz...
Zniknie i przepe³¼nie obfito¶æ rozmaita,
Skarby i si³y przewiej± - ogó³y ca³e zadr¿±,
Z rzeczy ¶wiata tego zostan± tylko dwie,
Dwie tylko: poezja i dobroæ... i wiêcej nic...
Prezentacja patrona do ¶ci±gniêcia tutaj
Opracowa³a: Anna Kopecka
.jpg)
