W dniu 13 grudnia 2005 roku odbyło się referendum wśród rodziców, uczniów i pracowników naszej szkoły, które miało na celu wyłonienie patrona Zespołu Szkół w Dzierzgoniu. Wybieraliśmy sposród dwóch kadydatur wybranych z propozycji szkoły i środowiska lokalnego, byli to: Święty Wojciech oraz Cyprian Kamil Norwid. Po przeliczeniu głosów z referendum patronem Zespołu Szkół w Dzierzgoniu został:
Cyprian Kamil Norwid
Jan Paweł II o Norwidzie
"Chciałem rzetelnie spłacić mój osobisty dług wdzięczności dla poety, z którego dziełem łączy mnie bliska, duchowa zażyłość, datująca się od lat gimnazjalnych. Podczas okupacji niemieckiej myśli Norwida podtrzymywały naszą nadzieję pokładaną w Bogu, a w okresie niesprawiedliwości i pogardy, z jaką system komunistyczny traktował człowieka, pomagały nam trwać przy zadanej prawdzie i godnie żyć.Cyprian Norwid pozostawił dzieło, z którego emanuje światło pozwalające wejść głębiej w prawdę naszego bycia człowiekiem, chrześcijaninem, Europejczykiem i Polakiem."
Życie i twórczość
24 IX 1821 - urodził się w Laskowie - Głuchach pod Radzyminem w rodzinie szlacheckiej
1825- umiera jego matka
1831-37- uczy się w gimnazjum, którego nie kończy, w szkole malarskiej A. Kokulara i w pracowni malarza J. K. Minasowicza w Warszawie
1835- umiera jego ojciec, urzędnik sądownictwa i administracji
1840- zaczyna publikować wiersze w czasopismach
1842- opuszcza Warszawę i przez Kraków i Niemcy, udaje się do Włoch, gdzie podejmuje studia rzeźbiarskie, a także przejściowo angażuje się w politykę Hotelu Lambert
1846- w Berlinie zostaje aresztowany przez władze pruskie, oskarżające go o powiązania z wydarzeniami na ziemiach polskich, spędza miesiąc w więzieniu, gdzie nabawia się trapiącej go odtąd częściowej głuchoty
1849 - przybywa do Paryża, gdzie nawiązuje lub odnawia znajomość z Mickiewiczem, Słowackim, Chopinem i in.
1852 - Norwid wyjeżdża do Ameryki, przygnębiony kłopotami finansowymi i nieodwzajemnionym uczuciem do Marii Kalergis
1853-54 - przebywa w Nowym Jorku, gdzie zarabia na życie jako rysownik i rzeźbiarz
XII 1854 - opuszcza Amerykę i po kilkumiesięcznym pobycie w Londynie, wraca do Paryża
1863 - lipskie wydawnictwo F. A. Brockhaus drukuje w serii Biblioteka Pisarzy Polskich, jedyny za życia poety wybór jego twórczości, który przechodzi bez echa
1865-66 - Norwid przygotowuje swój najświetniejszy zbiór poetycki Vademecum (m. in. Fortepian Szopena, Klaskaniem mając obrzękłe prawice), z którego wydaniem wiąże wielkie nadzieje; w trakcie prac Brockhaus wycofuje się z umowy; zabiegi o znalezienie innego wydawcy okazują się daremne
1868 - zostaje członkiem paryskiego Société des Artistes
1870-76 - współpracuje z paryskim Société Philologique
1877- z powodu beznadziejnej sytuacji finansowej Norwid decyduje się zamieszkać w Zakładzie Św. Kazimierza dla polskich sierot i weteranów w Ivry pod Paryżem
23 V 1883 - umiera w Ivry i zostaje pochowany na tamtejszym cmentarzu
1888 - jego ciało zostaje przeniesione do grobu zbiorowego na polskim cmentarzu w Montmorency pod Paryżem.
Liryka m.in.
„Vade-mecum”
„Klaskaniem mając obrzękłe prawice”
„W Weronie”
„Fortepian Szopena”
Ø„Bema pamięci żałobny rapsod”
„Coś ty Atenom zrobił, Sokratesie...”
Ø„Moja piosnka II”
„Promethidion. Rzecz w dwóch dialogach z epilogiem”
Proza
Ø„Czarne kwiaty”
„Białe kwiaty”
Dramaty m.in..
Ø„Pierścień Wielkiej Damy, czyli Ex-machina Durejko”
"Co piszę?" - mnie pytałeś - oto list ten piszę do Ciebie –
Zaś nie powiedz, iż drobną szlę Ci dań - tylko poezję!
tę, która bez złota uboga jest - lecz złoto bez niej,
Powiadam Ci, zaprawdę, jest nędzą-nędz...
Zniknie i przepełźnie obfitość rozmaita,
Skarby i siły przewieją - ogóły całe zadrżą,
Z rzeczy świata tego zostaną tylko dwie,
Dwie tylko: poezja i dobroć... i więcej nic...
Prezentacja patrona do ściągnięcia tutaj
Opracowała: Anna Kopecka
.jpg)
